“New Historical Demography” in Russia: evolution or a leap?

The article examines the main features of the “New Historical Demography” which developed in Russia during the 1990s. The authors analyze factors and trends in social science and the humanities that have influenced the formation of this new research strand and review the main problem issues related to its definition, status and methodology, as well as its impact on alterations in the primary source base, methods and tools of historical demographic inquiry. Modern Russian centers involved in “new historical demographic” research are presented in the European comparative perspective. The authors conclude that historical demography has become a driving force behind introducing computer technologies in historical research. The article notes certain successes of “New Historical Demography” in Russia, but emphasizes the need to shift from “extensive” to “intensive” development, and suggests integration with modern European historical demographic programs and the transition from local to pan-Russian databases as means to achieve this.W poniższym artykule zbadano najważniejsze czynniki charakteryzujące tzw. „nową demografię historyczną”, która wykształciła się w latach 90. w Rosji. Poprzez analizę trendów w humanistyce i naukach społecznych, które wpłynęły na rozwój „nowej demografii historycznej”, autorzy przedstawiają przegląd głównych kwestii związanych z jej definicją, statusem i metodologią. Wzięto również pod uwagę wpływ wyłonienia się tej nowej tendencji badawczej na zmiany w podejściu do baz danych źródłowych, metod i technologii badań historyczno-demograficznych, oraz jej wpływ na ewolucję samego zakresu badań. Na podstawie historiograficznej analizy rosyjskich badań naukowych w omawianym zakresie, zaprezentowano dane porównawcze odnoszące się do współczesnych rosyjskich ośrodków zaangażowanych w badania historyczne i demograficzne, proponując również porównanie europejskich i rosyjskich praktyk badawczych. Według autorów, demografia historyczna stała się główną siłą napędową we wprowadzaniu technologii komputerowych do badań historycznych. Odnotowano istotne sukcesy „nowej demografii historycznej” w Rosji, podkreślając jednak konieczność położenia większego nacisku na intensywny raczej niż ekstensywny rozwój dyscypliny oraz jej integrację ze współczesnymi europejskimi standardami, m.in. poprzez przejście od lokalnych baz danych do ogólnorosyjskich